2.
S y r in g a v u lg a r is
L *3. C ircæ a a lp in a i,.
C. Caule g la t er rim o, foliis cordatis acuminatis d e n ta tis, capsulis clavatis.
P e r tres D ucatus onmes frequentissim a in lramo frondacea sylvarum m ajorum .
D elineata est accuratissime in tab. 1321 Floræ Dan.
Q ui n u p er v o lu e ru n t, lianc non esse speciem, sed varietatem m ontanam C. lu te tia n æ , iis non assentior; nam fructus C. lutetianæ id sibi p ecu - lia re lia b e n t, quod sunt form a ovato -g lo b o sa ; ne afieram cetera o m n ia, quibus diffcrant flores, fo lia , universæ denique plantæ stru c tu ra . Jam v ero si clima effecisset, u t ex C. lutetiana v a - rie ta te quadam existeret C. a lp in a , quid est, quod hæ duæ vel tres species apud nos una ex eodem solo nascantur ?
4.
C ircæ a in te rm e d ia
e h r h.A pud nos p e r tre s D ucatus omnes obvia, m i
nus tam en frequens quam utraque superiorum . Speciesne sit hæc p la n ta , an modo varietas a lteru triu s su p e rio ru m , nunc in medio relinquo.
F lo res m ajores su n t, quam flores C- lutetianæ ,
fructus mi nor es magisque oblongi; statura autem et fo liis C. a lp in æ sim ilior est.
5
. V e ro n ic a sp ic a ta
r.
R a r o o b v ia, u t in rip a Albis altiore in ter Altonam et Flottbeck.
6. V e ro n ic a p r o s tr a ta
e.
I n ericetis quibusdam in te r H am burgum et L auenburgum a P rof. Lelim anno deprehensa j et legerat jam D r. M ossier ad eandem urbem .
7
. V e ro n ic a B u x b a u m ii
t e n o r.V . f i l i f o r m i s Auct. non L . — In agris ante p o r
tam Lubecæ Burgensem . T V o lf
8. V e ro n ic a p e r e g r in a E.
Adest in lierbario Fliiggeano, ad A lbim prope H am burgum leeta.
9
. U tr ic u la r ia in te rm e d ia
h a y n e.Frequens in paludibus E ppendorfensibus ad A lste rk ru g , ad A ren sb u rg , ad K lein g riin au , ad F o rtk ru g in D uc. L au en b u rg en si, nec non in Slesvico ad A ppenrade aliisque locis compluribus.
P ro p ag atu r et hæc et ceteræ duæ species, U.
v u lg a ris et m in o r , apud nos fere non nisi p e r P ro p a g in es. N am quo tem pore deflorescit, r a - mus term inalis gemmam p ro tru d it, quæ sub a u - ctum num sensim accrescit in m agnitudinem pisi au t fabulæ. Quo magis autem hæc gemma c re - s c it, eo magis em oriuntur folia plantæ røaternæ, ita u t hæc interdum jam Augusto mense p rorsus destructa s it, excepta gemma te rm in a li, quæ etiam nunc apta est ten u i filo fusci coloris, quod lilum tam en alio modo nullo eum fundo paludis^
cui inest p la n ta , cohæret. Exsiccata palude^
hæc gemma in limo rem anens, m ultis variisque
( 1 *)
rebus iilcidéntibus co o p erta, oculis liostris sub- tra b itu r. Sccl quum iteru m in u n d atu r palus, gem m a, nisi fo rte A n is sit alienis corporibus o b ru ta , ipso auctum no in aquæ superficiem fe r
tu r , ibique natans sæpe iterum folia m ittit, p ro - creatque denuo gemmam term inalem , quæ quo serius n a sc itu r, eo m ajor fit plerum que. Ea, postquam m agnitudine parvam nucem æquavit, plane disjungitur a planta m atern a, quæ deinde p u tre d ia e solvitur. Plane plantæ naturam p er duas biernes o b serv av i, sem perque aquæ libere innatantem rep e ri. Sed quum aquæ superficies gelu concrescit, deorsum in funduin lab itu r.
M artio autem et A p rili m ensibusin aquæ superfi
ciem elata totam longitudinem suam explicat, quo facto paulatim et folia naseuntur et sin gul i ram i dependentes am pullis obsiti spiraliterque in v o - lu ti. - E t bi quidem ra m i, qui sine dubio ra d i- eum loco su n t, quamquam deorsum pendent, nullam tam en eum fundo p a lu d is, in qua cst p la n ta , com m unitatem b ab en t; ita, u t bæe planta Mon minus quam L e m n æ species S a lv in ia n a ta n s, R ic c ia n a ta n s , d l d r opanda pesiculosa existim ari possit esse vere libera sive n a ta n s. Ineuute m ense J u n io , postquam ad m agnitudinem 6 aut 8 pollicum p e r v e n it, genimas a g it, quo facto sin gularis suæ generationis orbem rep etit.
U tric u la ria p u lg a ris et m in o r omnino eodem modo p ro p a g a n tu r, nisi quod in U. p u lg a ri ma
jores sunt gemm æ, in TJ. m inore m ulto m inores quam in U. in term ed ia ; et re p e riu n tu r in terd u m gemmæ U. p u lg a r is , quæ diutius adbæ reant r u dim ento plantæ m aternæ ; neque babent U. pul
g a r is et m in o r ram os am p u llifero s, ab reliquis
distinctos, sed in eodem ram o et ampullæ s u n te t folia. T res has species omncs non solum jier duos aunos sub divo o b serv av i, sed ex gemrnis, mensibus N ovem bri et D ecem hri collectis , domi p erpetuo recentes plantas e lic u i, quæ tam en Hores nullos ediderunt. C eterum H ayneo has gcmmas propagines vocanti omniuo assen- t i o r , q n ia , quod summa cum fiducia conten- dere possum, plane a m atre disjunguntur.
E st autem hæc propagatio in aquaticis plantis m ulto frequentior, quam vulgo putant. Qua de re aliis locis , u t in M y r io p h y llo } C eratophyllo, H y d r o c h a r ite , L o b e lia , L.em na eet. similes o b - servationes proponam .
— 5 —
Glassis III.
T R I - A N D R I A.
Mon ogy n i
a-10. V a le r ia n a sy lp a lic a
s c h m id t.
Schm idt F lo ra Boemic. Cent. 2- No. 102.
V . P h u H oppe. Taschenb. 1801- pag. 91-N o n satis liq u e t, u tru m hæc p ro p riam spe- ciem efficiat, an existim anda sit esse varietas V . d io ic æ , a qua et duplici m agnitudine et h erm a- phroditis lloribus et foliis caulinis, quæ foliis V . o jjicin a lis plane similia s u n t, discernitur.
R eperi eam in paludosis Piinsdorfensibus apud Itzeh o am , et ad Schlagsbriicke prope R a tz eb u r- gum.
11. F ed ia d e n ia ta
y a h l.
12. Schueaus J'uscus
l,.
P e r tres D ucatus orrmes sæpe obvia cura Schoeno a lb o ; præ sertim frequens in occiden- tali p arte Holsatiæ et Slesvici inque ipsis adeo in su lis, quæ occasum sp e c ta n t, u t in Rom.
Schoenum n ig ric a n te m L . a W e b e ro in D u c ati- bus deprehensum , popularibus m eis, qui denuo in v estig etu r, vehem enter connnendo.
S c ir p u s p a u c iflo r u s
d ig h t f o o t.
F lo r. D an. tab. 1862.
In omnibus D ucatibus non r a r u s , p artim in ericetis pal udosis, p artim ad litus m arinum .
S. p a u c iflo ru m sive bæ othryon E h rh . a S.
ca m p estri R otb. ita se ju n g ere , u t sint duæ spe
cies , naturæ p rorsus repugnat. N u p er quidem stylo S . b æ o th ryi basis bulbosa, quæ desit S%
c a m p e s tri, adscripta e st; ea vero neque in liac neque in illa re p e ritu r.
M inor liujus plantæ fo rm a, quam R o th n o - m ine S. cam p estris n o ta t, ipsa est E h rlia rti S.
b æ o th ryo n {p \ry to ^\ij\a c .No. 31), u t vel n o m en ip - su m d o cet; m ajorem formam E lirh artu s non vide
tu r no v isse! E tiam rad ix , quam in m inore form a fibrosam, in m ajore repentem esse v o lu n t, i n u tr a - que similis e s t, quam equidem proclivis sum u t d i- cam esse fibrosam , in terd u m viticulosam.
S c ir p u s m u ltic c iu lis
s m it h.
E ngl. bot. 1187- F lo r. D an. fase. 33 inedit.
In arenosis palustribus insulæ Rom.
N u lla est fere in te r vernaculas species, in qua agnoscenda tam sæpe sit peccatum , quam in hac, etsi notas håbet satis definitas; sunt enim h æ :
1) C rescit cesjiitis in m o d u m , pæne u t S . ce- sp ilo su s ; nunquam repentem håbet radiccm , sed fibrosam validam.
7
2) V aginæ , quæ culm orum bases am plectun- t u r , sm it tr u n c a tæ , la tera liter apicula- tæ, validis nervis in stru c tæ , in terq u e n e r - vos parvis panctis ru b ris em inentibus d i- stinctæ.
3) Spica magis paucillora et laxa, quam in S. p a ~ lu str i ; densior tam en quam in S. pciucijloro.
4) Squamæ angustiores magisque obtusæ quam in »S', p a lu slr i.
5) Infima squamarum , quæ spieam am p lccti- t u r , apice est emarginato.
6) Sem per liabet tria stigm ata, qua re similis est S. p a u ciflo ro .
7) Semina s u n t, propem odum u t in S . p a u c i- Jloro , triangularia , angustiora quam in S.
p a lu s tr i, nitida atque cæsio colore, p e rsp i- cuå sty li basi n ig rå et bulbosa ^ setis n o n - liullis asperulis et fuscis circum data.
C erti niliil citari p o te s t, nisi Smith Compend.
F lo r. B rit. p. 9* et Englisli F lo ra I. p. 64.
15.
S c irp u s u n ig lu m is
l i n k.
In Ilo lsatia et Slesvico ad litus m arinum . N o n - dum lianc tanquam p ro p riam speciem s i u e d u b i t a - tione adm ittere possum, quæ nim ium S .p a lu s tr ia f - fmis esse m ihi videatur. E st hæc planta, quæ in col- lcctionibus vulgo definitur nom ine S. m u ltic a u - lis. D elineata est in F lo r. Dan. tab. 1 6 7 , ubi
i
v o catu r S. a cicu la ris • suntque antiquiora syno- liym a : S. rnulticulm is H ornem ann. Plantelæ re ed. 2 p. 41 et <6’. ten n is Sclireber. F lo r. E rla n - gens. p.